Als Simon praat over zijn tienjarige dochter Laurence, glimmen zijn ogen van trots. Het meisje is doof geboren, heeft flinke problemen moeten overwinnen, maar is nu de beste van de klas.

In Rwanda, waar Simon en Laurence wonen, hebben onderwijzers vaak niet geleerd hoe ze met kinderen met een beperking kunnen omgaan. Doordat ze aan overvolle klassen lesgeven, kunnen ze deze kinderen niet de aandacht geven die ze nodig hebben. Het gevolg daarvan is dat kinderen met een beperking grote leerachterstanden oplopen, of zelfs helemaal niet naar school gaan.

Nergens terecht

Ook Laurence bleef tot haar zevende jaar noodgedwongen thuis. “Ik ben alle scholen langsgegaan,” vertelt Simon. “Maar ze kon nergens terecht, omdat de onderwijzers haar niet konden lesgeven.”

Gelukkig wist een van de scholen die Simon bezocht van het bestaan van Ngwino Nawe. Op deze school voor kinderen met speciale behoeften helpt VSO’er Jo Doyne mee aan de verbetering van het onderwijs. Ze traint leerkrachten in gebarentaal en leert hen hoe ze passend onderwijs kunnen geven aan leerlingen die een beperking hebben. Simon besloot zijn dochter in te schrijven, maar had weinig vertrouwen in een goede afloop. “Ik was wanhopig en dacht dat Laurence nooit gewoon zou kunnen functioneren.”

‘Het is geweldig dat ik eindelijk met Laurence kan communiceren’

Wonder

Op Ngwino Nawe gebeurde een wonder. “Laurence ontwikkelt zich daar normaal. Ze zit in de tweede klas, maar is slimmer dan de kinderen die een klas hoger zitten,” zegt Simon trots. “Het is geweldig dat ik eindelijk met haar kan communiceren. Ze schrijft briefjes naar mij en ik naar haar. Bovendien leer ik nu van haar gebarentaal.”

Sinds Laurence naar school gaat, is volgens Simon ook haar gedrag erg veranderd. “Niemand wilde met haar spelen en ze zonderde zich af. Nu doet ze met andere kinderen de spelletjes die ze op school heeft geleerd. Dus Ngwino Nawe en VSO: heel erg bedankt!