Toekomstperspectief voor kinderen met een beperking

In een door etnische groepen verdeeld gebied van Ethiopië werkt Fred van den Brug keihard om kinderen met een beperking naar school te krijgen – tegen alle lokale gebruiken in. ‘Kinderen met een beperking worden hier verborgen gehouden en gaan vaak niet naar school. Er is een totale ommekeer in tradities, geloof en gedrag nodig om deze kinderen toch toekomstperspectief te bieden.’

Voor kinderen met een beperking uit de regio Benishangul-Gumuz is de situatie ellendig. Ze worden vaak verstoten door hun eigen familie. Dat komt vooral door de afkeurende houding van de gemeenschap. Zij ziet het krijgen van een kind met een beperking namelijk als een straf. De familie heeft vast de regels tijdens de zwangerschap niet goed gevolgd. Of er is iemand vreemdgegaan. In ieder geval is er voor dit kind in de gemeenschap geen plek. Uit schaamte verbergen ouders het kind. En in een uitzonderlijk geval moet een familie zelfs noodgedwongen verhuizen naar de rand van het dorp. Naar school gaan zit er voor deze kinderen vaak niet in. Als ouders hun kind al naar school mogen sturen van de gemeenschap, krijgen ze daar vaak van leraren te horen dat hun kind niks te leren is. Leraren weten niet goed hoe ze met de beperking moeten omgaan. En bovendien zijn er op scholen amper hulpmiddelen zoals rolstoelen, en zijn ze slecht toegankelijk. VSO-vakdeskundige Fred van den Brug gaat in gesprek met ouders, traint leraren en regelt praktische oplossingen om het tij te keren voor deze kinderen.

Dialoog en oplossing

‘Veel ouders ‘verstoppen’ hun kinderen met een beperking thuis’, vertelt Fred van den Brug, specialist in inclusief onderwijs voor VSO. ‘We organiseren daarom veel bijeenkomsten voor ouders én gemeenschappen. We laten zien dat een kind met een beperking ertoe doet en gewoon naar school kan. Die aanpak werkt. Er komen steeds meer kinderen tevoorschijn. Het gaat allemaal via-via: ouders, docenten, supervisors en zelfs leerlingen dragen kinderen bij ons aan. Of het nou gaat om een visuele, auditieve, lichamelijke of verstandelijke beperking, voor elk kind maken we een plan op maat. Ook voor kinderen met leer-, spraak- of ontwikkelingssproblemen. Alle kinderen moeten de kans krijgen om te leren lezen, schrijven en rekenen.’

Beperkingen herkennen

‘Ongemerkt zitten er ook veel kinderen met een beperking al wél in de schoolbanken. Vaak gaat het om iets wat niet direct opvalt, zoals een ontwikkelingsachterstand of dyslexie. Het probleem is dat leraren de beperking vaak niet herkennen. Ik  geef daarom samen met lokale leraren en partners een workshop Special Needs aan docenten, zodat ze oog krijgen voor de minder zichtbare beperkingen. En met succes. Nu ze beter weten wat er bij deze kinderen speelt, staan leraren ook meer voor Fred en Temesgen Alebel (Tariku’s leraar) overleggen met Tariku’s moeder hen open. Ik merk dat het begrip bij hen én de schooldirecties steeds groter wordt. Steeds vaker geven ze onderwijs op maat.’

Op de goede weg

‘Mooi voorbeeld is Tariku, een jongen van tien jaar, die geboren is met een waterhoofd en vanaf zijn middel verlamd is. Aanvankelijk weigerde de school hem toegang. De directeur zei botweg: ‘Dit soort kinderen wil ik niet in mijn school’. Toen ik hiervan hoorde, maakte ik samen met de vicedirecteur en de moeder van het kind een plan waardoor de directeur uiteindelijk toch bijdraaide. Hij gaat nu zelfs mee op huisbezoek, terwijl hij eerst niks met het gezin te maken wilde hebben. Voor de jongen maakten we de klaslokalen toegankelijk, en regelden we een rolstoel. Negentien oudere leerlingen gaven zich op om de jongen elke dag naar school te dragen, en brengen hem aan het einde van de dag weer naar huis. Hij gaat nu voor het eerst in zijn leven naar school – en met veel plezier.

Geef jij een kind een eerste schooldag cadeau?

Er zijn nog meer kinderen zoals Tariku. Wil je een kind blij maken met een onvergetelijk cadeau? Met een kleine donatie kun jij ze al een schooldag bezorgen!