Lage hakken, grote dromen: hoe Bariat haar eigen…
02 oktober, 2024
Bijna 4 jaar geleden vertrok Gerjanne van Ravenhorst naar Rwanda om daar voor VSO lokale kleuterleraren te trainen in het door de overheid ingevoerde curriculum waarbij spelend leren centraal staat. Ze heeft haar contract bij VSO een aantal keren verlengd, maar het is nu toch echt ten einde gekomen. Dit betekent zeker niet dat er een eind kwam aan haar leven en werk in Rwanda. Gerjanne raakte geïnspireerd tijdens haar werk voor VSO en besloot een prentenboek te maken ter ondersteuning van haar werkzaamheden om het belang van spelend leren over te brengen aan de lokale bevolking. Ook is ze druk bezig met het opzetten van haar eigen onderwijs consultancy. Ik sprak met haar over haar boek en toekomstplannen.
Op dit moment is Gerjanne in Nederland. Ze zou hier maar zes weken zijn, maar door de coronacrisis is ze eerder naar Nederland gekomen en heeft ze haar verblijf moeten verlengen. Gelukkig heeft ze in Rwanda geleerd hoe ze met de dag kan leven en zich kan aanpassen aan onverwachte gebeurtenissen. ‘’Ik ben iemand die altijd naar het positieve probeert te kijken en ook weer uit zo’n crisis kansen haalt.’’ Gerjanne kan dan ook deze tijd gebruiken om aan haar boek te werken. ‘’Ik heb in Nederland contact gezocht met illustratoren en vormgevers. Ik heb hier nu een illustrator gevonden die ook de vormgeving doet. Ik wil zo snel mogelijk met het boek terug naar Rwanda om het daar verder uit te brengen.’’
Het prentenboek is een zelfbedacht verhaal van Gerjanne. Ze bedacht het verhaal tijdens haar werk voor VSO met het doel om de ouders en leerkrachten uit te leggen wat het belang is van spelend leren. ‘’De leerkrachten vinden het concept ‘spelend leren’ ontzettend moeilijk, want ze hebben zelf niet veel gespeeld. Men vindt niet altijd dat spelen nut heeft en ze zien spelen iets voor als je tijd over hebt. Naar mijn idee bereik je door spelend leren juist je doel. Zolang ouders en leerkrachten dat niet goed begrijpen, kunnen ze daar niet met hun hele hart voor gaan.’’ Gerjanne had dus iets nodig waarmee ze het belang van spelend leren goed kon verduidelijken. ‘’Ik ben heel praktisch en visueel ingesteld en ik wil mensen graag dingen duidelijk maken op een eenvoudige manier. Ik moest een theoretische training voorbereiden en dacht; ik heb iets nodig waarmee ik ze pak. En zo kwam ik op het idee voor dit verhaal. Het verhaal spreekt goed aan en de leerkrachten hadden meteen het idee van; we begrijpen het.’’
In het verhaal vergelijkt ze de ontwikkeling van een kind met een groententuin. Het verhaal gaat over twee mensen die een groententuin hebben. De ene persoon verzorgt de tuin heel goed en de ander niet omdat hij te vroeg zaait en plant. ‘’Je gaat een kind niet leren lezen en schrijven als het te jong is. En als je tuin niet goed, netjes is omgeploegd en het is nog veel te droog, ga je ook niet zaaien. Je gaat zaaien als het de juiste tijd is en dan geef je het water, haal je het onkruid weg en zo houd je je tuin bij. Zo moet je eigenlijk ook voor de ontwikkeling van kinderen zorgen.’’
Eerst gebruikte Gerjanne dit verhaal zelf in haar trainingen, maar ze wilde graag dat dit verhaal een groter bereik zou hebben. Daarom heeft ze het helemaal uitgewerkt zodat het uiteindelijk door NGO’s in trainingen gebruikt kan worden. ‘’Ik ga kijken of het script ook voor een filmpje of een audio play gebruikt kan worden. Het boek is nu in het Kinyarwanda en Engels geschreven. Het zou bijvoorbeeld ook nog naar het Frans en Swahili vertaald kunnen worden. Ik denk dat het dan ook in omliggende landen gebruikt kan worden.’’
Als ik Gerjanne verder vraag wat haar ideale toekomst is dan is die sowieso in Rwanda. ‘’Ik wil heel graag blijven wonen waar ik nu woon, omdat dat echt een afgelegen gebied is waar de hulp hard nodig is.’’ Naast haar werk als consultant wil ze dan ook graag de lokale community blijven steunen. Voor de coronacrisis was ze net begonnen met het organiseren van wekelijkse sport en spel activiteiten voor de kinderen van de basisschool. Ze heeft daar ook een kantoor en was bezig om een bibliotheek op te zetten. Verder wil ze ook nog vrijwillig kleuterleraren blijven begeleiden op een aantal scholen om haar heen. Uiteindelijk hoopt ze het dorp waar ze nu woont, op de kaart te krijgen als een dorp waar sport en spel als iets belangrijks wordt gezien!